Dawno, dawno temu na naszych ziemiach żył bogaty szlachcic. Miał dwie piękne córki: Dorę i Śniardwę. Już jako małe dziewczynki, jak to zwyczaj w ówczesnych czasach nakazywał, miały wybranych mężów. Gdy dziewczęta dorosły Dora poślubiła wybranka. W posagu dostała wieś, która od jej imienia najpierw nazywano Dory, później Zdory. Śniardwa zaś zakochała się w pięknym rycerzu. Gdy ojciec dziewcząt dowiedział się, że Śniarwa nie chce wyjść za mąż za wybranego przez niego kandydata zamknął córkę w wieży, a jej ukochanego wysłał na wojnę. Śniardwa tak bardzo płakała z tęsknoty za swoim ukochanym, że z jej łez powstało wielkie jezioro, które zostało nazwane od jej imienia - Śniardwy.

W dawniejszych czasach nie tylko ludzi można było spotkać na naszych terenach. Żył tutaj niejaki Smętek - mazurki diabeł. Mieszkał on w starych ruinach na wyspie, na jeziorze Śniardy, zwanej Czarcią. Nie siedział na niej bezczynnie. Obok wyspy na, której mieszkał znajduje się druga wyspa - Pajęcza. Na niej hodował pająki. Zaprzęgał je co noc do swojego powozu, którym szalał po okolicznych wioskach. Do dziś starsi ludzie wspominają jak to nocami można był usłyszeć terkot kół na drodze wyłożonej kamieniami i świsty bicza.